تنها فیلم ایرانی که برنده جایزه بهترین فیلم کن شده اثری از کیارستمی. پر از اشارات جالب به مقوله زندگی و مرگ. نکته جالب چگونگی تموم شدن فیلمه، جایی که بدیعی توی گودال خوابیده و همه چیز سیاه میشه بعد دوربین برمیگرده و عوامل پشت صحنه رو نشون میده. به نظر من کیارستمی داره میگه که زنده بودن یا مرگ بدیعی مهم نیست و این زندگی هست که جریان داره.اطلاعات بیشتر اینجا.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر