فیلمی نچندان واقعی و البته خوش ساخت با حضور بازیگری که من واسش احترام قائلم، شبنم طلوعی. فیلم در بعضی موارد به بیراهه های سنگسار ثریا میره. نمایشی هیولا وار از مردان، که تنها به فکر شهوت و سوء استفاده هستند و در کنار این موضوع بولد شده نمایشی از اوضاع سیاسی آن زمان نیز در فیلم گنجانده شده. به نظر من اعتراض را میتوان خیلی زیباتر از اینها نمایش داد.
دنیای مصنوعیه فیلم انقدر خوب طراحی شده که بسیار برای بیننده باورپذیر میشه. به نظر من برسون کارگردانی هست که در دنیای تنهایهاش بسیاری از اصول رو زیر پا میذاره ولی من هنوز هم بالتازر رو بیشتر دوست دارم. اطلاعات بیشتر اینجا.
پروفسور بوبوس کاری از آتیلا پسیانی ترکیبی بومی و مدرن از نمایشنامه اصلی است که بازی منحصر به فرد بازیگران شاخصش این کار رو لذت بخش کرده. در کل زمان نمایش، تماشاچی هرگز احساس خستگی نمیکنه و مجذوبه نور و صدای مغز مغشوش کارگردان نمایش میشه.
توسط یک شرایط خوب که یک دفعه ایجاد شد تونستم از نمایش مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش عکس بگیرم. باید به این نکته هم اشاره کنم که شرایط بد مکانی زیاد فرصت گرفتن عکسهای خوب رو به من نداد. ولی در کل خوش گذشت.
«دزدان دوچرخه» ویتوریو دسیکا با الهام گرفتن از یک رویداد به ظاهر ساده و یک اتفاق روزمره به بازسازی دقیق و مستند گونهای از فضا شرایط و موقعیت های گوناگون، در زمینه بازتابهای دراماتیک در بطن زندگی اجتماعی بعد از جنگ در کشور خود، می پردازد. یک مرد بیکار با همسر و یک فرزند پسر، بعد از مدتها دربدری، عاقبت شغلی به عنوان آگهی چسبان پسترهای تبلیغاتی بدست میآورد. اما برای انجام این کار به یک دوچرخه احتیاج دارد و برای بدست آوردن آن، ملحفه های خود را، به عنوان تنها دارایی قابل عرضهاش، به رهن می گذارد واین در حالی است که در اولین روز کار، دوچرخه اش را از او می دزد. نمایش سختی زندگی در این فیلم اعجاب آور است. اطلاعات بیشتر اینجا.د.